 |
 |
 |
| Zwierzęta |
Krajobraz
|
Lasy |
 |
Krajobraz – wieloznaczny termin
stosowany w różnych dziedzinach nauki (geografia,
ekologia, biologia, architektura, geochemia). Najogólniej
za krajobraz uważa się ogół cech przyrodniczych i
antropogenicznych wyróżniających określony teren, zespół
typowych cech danego terenu. Według Dawida L. Armanda
krajobraz jest synonimem terytorialnego (środowisko
lądowe) lub akwatorialnego (środowisko wodne) kompleksu
terytorialnego. Poza kontekstem fachowym słowo „krajobraz”
jest używane w celu określenia formy widoku (np. krajobraz
miejski, zimowy, malowniczy, zeszpecony). Zonneveld (1990) traktuje krajobraz jako przestrzenny i materialny wymiar rzeczywistości ziemskiej i definiuje go jako „kompleksowy system składający się z form rzeźby i wód, roślinności i gleb, skał i atmosfery”[1]. Z kolei Kondracki i Richling (1983) definiują krajobraz jako „część epigeosfery, stanowiącą złożony przestrzenie geokompleks o swoistej strukturze i wewnętrznych powiązaniach”. W definicji Godrona (1986) podkreślany jest fakt niejednorodności, swoistej ziarnistości: „krajobraz stanowi heterogeniczny fragment terenu, złożony z powiązanych wzajemnie ekosystemów” |
 |
Cechy krajobrazu Krajobraz zajmuje wycinek przestrzeni i można go przedstawić na mapie. Krajobraz charakteryzuje się swoistą fizjonomią, która można przestawić w formie graficznej (rysunek, fotografia itd.) Krajobraz jest systemem dynamicznym. Jego sposób funkcjonowania uzależniony jest od części składowych oraz powiązań między nimi jak i dominujących procesów. Krajobraz podlega zmianom (ewolucja krajobrazu), każdy krajobraz ma swoją historię jak i podlega zmianom sezonowym, np. zimą w Polsce teren pokrywa warstwa śniegu, wiosną zieleni się młoda ruń, jesienią złocą się uschnięte liście na drzewach. |